De fotografie van Frederik Cornelis (Veurne, 1970) fungeert als een soort dagboek dat niets van doen heeft met enige reportagefotografie. Als een vluchtige weergave van de omgeving die hem dagelijks treft, toont hij met zijn persoonlijke blik hoe hij de mens uit zijn entourage en diens condition humaine ervaart in een hoofdzakelijk zwart-wituniversum.
